"...ΤΟΥ ΒΑΨΙΜΑΤΟΣ..."

Φίλες και φίλοι μου, 

από αύριο δεν θέλετε να ξέρετε τι θα γίνει στο σπίτι μου!!!!

"...ΤΟΥ ΒΑΨΙΜΑΤΟΣ..."

Aφού  σε πρώτη φάση μαζέψαμε όλα τα  εξωτερικά προβληματάκια υγρασίας, 

υποδεχτήκαμε και απολαύσαμε για 10 μέρες  το φαντάρο μας,

 που ήρθε να ψηφίσει

και σήμερα του κουνήσαμε το μαντήλι  ευχόμενοι 

"Καλό κατευόδιο".

Μέχρι την επόμενη επίσκεψή του

και αφού το καλεί και η εποχή 

αρχίζουμε βαψίματα.

Αύριο πρωί - πρωί το σπίτι θα μετατραπεί σε εργοτάξιο....

Ήδη προμηθευτήκαμε τα χρώματα 

για τα οποία διίστανται οι γνώμες μέσα στην οικογένεια.

Επικράτησε η γνώμη μου  να βάλουμε λίγο χρώμα, 

αφού όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου 

δεν ξεφύγαμε ποτέ απ' το χρώμα της βανίλιας. 

Τέτοια ουδετερίλα... δεν ματάγινε.....

Χρώματα διάλεξα, οφείλω όμως να ομολογήσω, 

μετά τη δοκιμή που έκανα πάνω στον τοίχο,

 πως έχουν μέσα τους μια "μουντάδα"

για την οποία μπορεί να ευθύνονται: 

α)το ποσοστό που έλαβε στις ευρωεκλογές η χρυσή αυγή, 

β) το ξενύχτι μου για να δω  αν η Αττική θα πορευτεί στην ανάπτυξη

 με ΔΟΥΡΟΥ ή ΣΓΟΥΡΟ,

γ) ο πανηγυρικός λόγος που έβγαλε ο ΚΑΜΙΝΗΣ,

τον οποίο δυστυχώς δεν συμμερίστηκα, 

επειδή τον είδα τόσο αποφασισμένο να συνεχίσει 

το έργο που λέει πως άρχισε απ' τις προηγούμενες εκλογές, 

 με το οποίο δεν είχα την ευτυχία να συναντηθώ πουθενά μέσα στην Αθήνα ως τώρα 

και μάλλον δεν έχω ελπίδα να το συναντήσω και στο μέλλον.

Γνωρίζοντας πως όλα αυτά που έλαβαν χώρα χθες

μάλλον δεν θα αλλάξουν κάτι,

για να μην πω τίποτα, 

(κι αν έχετε αντίρρηση να μου το πείτε, μήπως ησυχάσω κι εγώ),

είπα να αλλάξω  τα χρώματα στους τοίχους. 

Τώρα θα μου πείτε πως

"Όταν δεν πάνε καλά  οι δουλειές του ΜΠΟΥ..ΕΛΟΥ

αλλάζουμε την ΤΣΑ..., δεν  βάφουμε",

όπως λέει και το ανέκδοτο.

Παρέλειψα να σας πω, πως σε αντίθεση με τα μουντά χρώματα,
 μου προέκυψε κι ένα "ΠΕΡΤΙΚΑΛΙΖΟΝ"  χρώμα 

για την κρεβατοκάμαρα... που μάλλον βγάζει μάτι.

Μεταξύ μας εγώ δεν το αγόρασα για τόσο έντονο, 

αλλά μόλις το δοκίμασα στον τοίχο...... 

τινάχτηκε προς τα πίσω ο σύζυγος

σαν να έπαθε ηλεκτροπληξία.

Με τούτα και με κείνα, 

καθώς καταλαβαίνεται, το PC κλείνει 

μέχρι να μπουν τα πράγματα σε τάξη. 

Ως τότε θα μου λείψετε και ίσως να σας λείψω κι εγώ. 

Όμως μην ξεχνάτε

το 8ο παιχνίδι  του 2ου κύκλου

"ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ "

ξεκίνησε και περιμένει τις συμμετοχές σας.

Πληροφορίες αναλυτικές

σε σχέση με το παιχνίδι μας

θα βρείτε εδώ.

Η ημερομηνία δημοσίευσης των ιστοριών σας 
ενδέχεται να αναβληθεί για λίγες μέρες. 
Αυτό σημαίνει πως θα έχετε ίσως περισσότερο χρόνο 
για να γράψετε και να στείλετε κείμενα.

Ο κύριος Πέτρος

Ο κύριος Πέτρος, ένας πληθωρικός σε κιλά και συμπεριφορά άνθρωπος, πέρασε μέσα από τα υπαλληλικά μου χρόνια ως ένας απ’ τους καλύτερους προϊσταμένους που είχα  και ίσως ο άνθρωπος με το περισσότερο χιούμορ.

Στο ίδιο γραφείο για δύο χρόνια είχα την ευκαιρία να  τον γνωρίσω καλά και να δω το χαρακτήρα του να ξετυλίγει κάθε πτυχή του.

Ο άνθρωπος αυτός  ήταν μετρίου αναστήματος,  παχύσαρκος, ο κορμός του  δεν ξεχώριζε από το μεγάλο του κεφάλι με τα κρεμαστά  προγούλια του και ήταν πάντα κορδωμένος  όταν βάδιζε, εξ αιτίας της μεγάλης του κοιλιάς.

Για το παρουσιαστικό του αυτοσαρκαζόταν και έλεγε  για να μας κάνει να γελάμε, πως η μητέρα του θύμωνε όταν τον έλεγαν χοντρό και διόρθωνε λέγοντας πως δεν είναι χοντρός αλλά  « αφράτος ».

H καρέκλα του γραφείου του ήταν μια παλιά ξύλινη, που την είχε φέρει απ' το σπίτι του, γιατί  μέσα στις περιστρεφόμενες καρέκλες γραφείου με μπράτσα σφήνωνε και δεν μπορούσε να σηκωθεί.

Την καλημέρα του  συνόδευε κάθε πρωί ένα μεγάλο χαμόγελο και μετά ρώταγε τον κάθε ένα από εμάς τους υφισταμένους του, πως είμαστε και πως είναι οι οικογένειές μας.

Σαν άνοιγαν οι πόρτες για το κοινό, μέσα στο γραφείο γινόταν το «έλα να δεις». Πολίτες σε ουρές που ζήταγαν άμεση εξυπηρέτηση, κάποτε φωνές και απαιτήσεις υπερβολικές, κάποτε εκνευρισμοί γέμιζαν την καθημερινότητά μας χωρίς να μας αφήνουν ποτέ να πλήξουμε.

Μέσα σ’ αυτόν τον καθημερινό πανικό, ο κύριος Πέτρος είχε αναλάβει το ρόλο του πυροσβέστη!

Όταν κάποιος πολίτης ερχόταν εριστικός και είχε όρεξη για καυγά  τον παραπέμπαμε αμέσως στον κύριο Πέτρο, ο οποίος ήταν ειδικός να σβήνει φωτιές.

Εμείς πέφταμε με τα μούτρα στη δουλειά για να δούμε την ουρά να λιγοστεύει σιγά – σιγά και να τελειώνει κατά τη 1 το μεσημέρι, κι εκείνος με την ήρεμη αργή και επιβλητική ομιλία του προσπαθούσε να πείσει τον πολίτη ότι το πρόβλημά του θα έβρισκε λύση αρκεί να είχε υπομονή και καλή διάθεση.

Συνήθως τα κατάφερνε.

Περισσότερες απαιτήσεις δεν είχαμε από εκείνον γιατί τα πολλά κιλά του και η ηλικία του δεν του επέτρεπαν να μπει στην καθημερινή μάχη, αλλά αυτό που έκανε μας αρκούσε.

Κάθε πρωί έβγαινε έξω γύρω στις 10 για να κάνει τον κύκλο του τετραγώνου να ξεπιαστεί, όπως έλεγε, κι εμείς γελάγαμε όταν τον βλέπαμε να περνάει πρώτα απ’ το απέναντι τυροπιτάδικο, να αγοράζει  δύο τυρόπιτες και να τις τρώει καθώς έκανε το γύρο του τετραγώνου. Όταν επέστρεφε, ποτέ δεν έλεγε ότι είχε ήδη χτυπήσει στα κρυφά δύο τυρόπιτες σε χρόνο ντε τε!!!

Γύρω στις 11,  σκυμμένη εγώ πάνω στα τεράστια βιβλία με το κοινό ολόγυρά μου χωρίς ελεύθερο  οπτικό πεδίο για να βλέπουμε ο ένας τον άλλο, ξεκίναγε το καθημερινό μας παιχνίδι. Είχε πια καθιερωθεί και ο κύριος Πέτρος ΄δεν αισθανόταν καλά αν πέρναγε η ώρα και ξέχναγα να τον ρωτήσω:

«Κύριε Πέτρο, τι θα φάτε σήμερα;»¨

«Μισό λεπτό να πάρω τηλέφωνο τη Λιλή και θα σου απαντήσω αμέσως» έλεγε και αμέσως έπιανε το τηλέφωνο και μιλούσε με τη Λιλή τη γυναίκα του, μια χρυσή, ήσυχη, μικροσκοπική και αδύνατη κυρία,  που τον πρόσεχε σαν τα μάτια της και τον φρόντιζε με ένα τρόπο που μόνο οι παλιότερες γυναίκες ήξεραν.

Μόλις έκλεινε το τηλέφωνο,  ενώπιον ίσως και 40 πολιτών, που περίμεναν στην ουρά, φώναζε δυνατά το μενού της ημέρας,  πράγμα που έκανε τους μισούς πολίτες της ουράς να γελάνε και τους άλλους μισούς να ξερογλείφονται  απ’ την παραστατικότητα της περιγραφής. Μερικοί δύστροποι δυσανασχετούσαν που δεν έμπαινε κι εκείνος στην εξυπηρέτηση του κοινού, αλλά αυτοί ήταν πολύ λίγοι.

Έτσι λοιπόν άκουγες μέσα στη μεγάλη αίθουσα με φωνή τελάλη έναν παχύσαρκο κύριο να σηκώνεται όρθιος και να λέει:

«Σήμερα η Λιλή μου, μου μαγειρεύει φασολάκια λαδερά από τη λαϊκή με πατάτες. Έχουμε και ωραία φέτα Καλαβρύτων, θα πάρω και ψωμάκι προζυμένιο για να βουτήξουμε στο λαδάκι και θα περάσουμε μπέικα και σήμερα » ή 

"Ποιος τη χάρη μου σήμερα!!! η Λιλή μου μαγειρεύει γιουβαρλάκια αυγολέμονο και για συμπλήρωμα ένα αυγουλάκι τηγανητό."

Αμέσως εγώ πέρναγα στην επόμενη ερώτηση.

«Και τι επιδόρπιο;»
Ο κύριος Πέτρος απαντούσε με την ίδια δυνατή φωνή.

«Τι ρωτάς Φλώρα, ακόμη δεν το έμαθες ότι η Λιλή μου κρατάει για έκπληξη κάθε μέρα το επιδόρπιο;  Πάντως μη στεναχωριέσαι, αν έχει φτιάξει κάτι καλό αύριο το πρωί θα σας φέρω.»

Πράγματι όταν η κυρία Λιλή έφτιαχνε κάτι καλό, το έφτιαχνε και για τους πέντε που δουλεύαμε μαζί με τον κύριο Πέτρο.

Ένα πρωί ο κύριος Πέτρος φθάνει  αργοπορημένος στο γραφείο σε άσχημη κατάσταση. Είχε συνάχι, βήχα και κόκκινα μάτια. Κάθισε στο γραφείο του και μας ανακοίνωσε ότι είναι άρρωστος με βαριά  γρίπη και 40 πυρετό.

«Τη βγάζω δεν τη βγάζω ως το μεσημέρι» μας δήλωσε, ώστε να είμαστε σε ετοιμότητα μήπως πέσει σε κώμα!!!

Ο πυρετός του ήταν το πολύ μέχρι 37, αλλά του άρεσε γενικώς  να μεγαλοποιεί τις καταστάσεις κι εμείς το ξέραμε αυτό και τον αφήναμε να ζει την αρρώστια του, όπως εκείνος την ήθελε, χωρίς να τον προσγειώνουμε στην πραγματικότητα.

Κατά τις 9  το ίδιο εκείνο πρωί, η Ελένη, η μικρότερη του τμήματος σηκώνεται απ’ το γραφείο της για να πάει να πάρει κάτι να φάει και ρωτάει και τους υπόλοιπους μήπως θέλουμε κάτι κι εμείς.

Ρωτάει και τον κύριο Πέτρο  κι εκείνος της απαντάει:

«Για φαγητό είμαι εγώ τώρα Ελένη μου, στα χάλια που έχω!!! Με τόσο πυρετό  τι να φάω; Όχι Ελένη μου δεν θέλω τίποτα.»

«Εντάξει κύριε Πέτρο» λέει η Ελένη και δεν επιμένει περισσότερο.

Μόλις ο κύριος Πέτρος συνειδητοποιεί ότι η Ελένη άνοιξε το πόμολο της πόρτας για να βγει έξω, πανικόβλητος της φωνάζει:

«Ελένη, Ελένη, γύρνα πίσω. Με τόσο πυρετό που έχω εγώ επιτρέπεται να κάνω δίαιτα; Πάρε μου κι εμένα μια μπουγάτσα μήπως συνέλθω ο άμοιρος.»

Ο γλυκός μας κύριος Πέτρος, έχει βγει εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια σε σύνταξη, όμως ποτέ δεν ξεχνάω το περιστατικό αυτό και το διηγούμαι σαν ανέκδοτο.

Προσφάτως τον συνάντησα μέσα σ’ ένα super market μαζί με την κομψότατη κυρία Λιλή του και χάρηκα πολύ που τον είδα να είναι μια χαρά, παρά τα πολλά κιλά του.

Ο ίδιος βέβαια, με τον πληθωρικό και υπερβολικό του τρόπο, μου δήλωσε με βροντερή φωνή, που ακούστηκε σχεδόν σε  όλο το super market:

"Κακά τα ψέματα Φλώρα μου, τα γεράματα είναι βαριά υπόθεση!!!"

Νιώθω ευγνώμων σ’ αυτόν τον άνθρωπο γιατί ήταν η αιτία που εκείνα τα δύσκολα χρόνια της  υπηρεσιακής τρέλας,  μαζί περάσαμε πολύ καλά.

Ήταν ο καλός του χαρακτήρας που μας έκανε να αντέχουμε την πίεση του κοινού και το αστείρευτο χιούμορ του, που νοστίμευε την άγευστη καθημερινότητά μας.

                                     Και μην ξεχνάτε ότι

το 8ο παιχνίδι  του 2ου κύκλου

"ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ "

ξεκίνησε και περιμένει τις συμμετοχές σας.

Πληροφορίες αναλυτικές

σε σχέση με το παιχνίδι μας

θα βρείτε εδώ.

Ένα καινούριο σπιτικό άνοιξε ακριβώς .... "κάτω από την Ακρόπολη"

Σήμερα ξεκίνησε το ταξίδι του με αφετηρία ακριβώς "κάτω από την Ακρόπολη" ένα όμορφο σκαρί που πλέει μέσα σε γαλάζιο φόντο και αποπνέει μια ηρεμία και γαλήνη που σας είναι ήδη γνωστή από παλιά. 

Ναι, σήμερα το βράδυ άπλωσε πανιά και βγήκε στον ιστο-χώρο το blog της φίλης μας Κλαυδίας με σκοπό να μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της, τις απόψεις της και τις ιστορίες της. 

Θα ταξιδεύουμε μαζί της και θα γνωρίζουμε μέσα απ΄τα δικά της ήρεμα και γαλήνια μάτια αξίες και ομορφιές που κρύβουν οι γειτονιές κάτω απ' την Ακρόπολη. 

Δείγματά της έχουμε όλοι πάρει

α) από τις συμμετοχές της στο παιχνίδι μας "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ" μέσα από τα καταπληκτικά ατμοσφαιρικά πεζά της και τα διασκεδαστικά ποιήματά της και 

β) από κείμενά της που έχουν βγει ως φιλοξενούμενα σε άλλα blogs.

Καιρός λοιπόν ήταν να μαζευτούν όλα αυτά, που ήταν σκόρπια εδώ κι εκεί, στο δικό τους σπιτάκι "κάτω από την Ακρόπολη".

Ας κάνουμε όλοι μας μια επίσκεψη ως εκεί

να της ευχηθούμε

γιατί η Κλαυδία μας κερνάει για τα καλορίζικα 

όμορφες καραμελίτσες 

που δεν πρέπει να τις χάσουμε.  


Κι επειδή δεν άφησα για πολύ την προηγούμενη ανάρτησή μου
αν δεν την είδατε περάστε κι από εκεί.

                                      Και μην ξεχνάτε ότι

το 8ο παιχνίδι  του 2ου κύκλου

"ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ "

ξεκίνησε και περιμένει τις συμμετοχές σας.

Πληροφορίες αναλυτικές

σε σχέση με το παιχνίδι μας

θα βρείτε εδώ.

Η αποκάλυψη...

Ερώτηση: "Ποιο είναι συνήθως το μυστικό που κρύβει καλά μια γυναίκα;"

Απάντηση: "Τα χρόνια της."

Λάθος, τουλάχιστον για την δική μου περίπτωση... Για μένα το μεγάλο μυστικό μου είναι ή μάλλον ήταν μέχρι πρότινος τα κιλά μου.

Για την ηλικία μου μιλάω χωρίς κανένα πρόβλημα. Είμαι 54 χρόνων και είναι τιμή μου και καμάρι μου. Τα έζησα και χαίρομαι να μιλάω για το σύνολό τους.

Για τα κιλά μου αντιθέτως δεν θέλω κουβέντα.

Θα μου πεις: "Γιατί κυρία μου; Μήπως δεν χαιρόσουν όταν έτρωγες;"

Και θα σου απαντήσω: "Γιατί, τι ζόρι τραβάς, τις μπουκιές σου έτρωγα;'Οχι αγαπητέ-ή μου,  δεν τα χάρηκα ποτέ μου... Μπουκιά δεν κατέβηκε χωρίς να συνοδεύεται από τύψεις."

Το κακό είναι ότι ο θερμιδομετρητής  δεν γράφει πόσες θερμίδες έχουν οι τύψεις.

Υποψιάζομαι ότι οι τύψεις με  παχαίνουν.

Τέλος πάντων. Δεν τα λέω τα κιλά μου... και δεν θέλω αντίρρηση.

Μπορείς να νομίζεις γι' αυτά ότι θέλεις.

Κι εγώ πάλι κάτι με τα σκούρα χρώματα, κάτι με τα ριχτά ρούχα σε μπερδεύω λιγάκι κι έχεις τις αμφιβολίες σου, αλλά επειδή είσαι ευγενικός-ή δεν ρωτάς.

Το μυστικό μου αυτό βέβαια το κράταγα επτασφράγιστο και από τον άντρα μου. Κυρίως από τον άντρα μου...

Τα ραντεβού μας με την ζυγαριά γινόταν εν αγνοία του, σε ανύποπτες ώρες, στα μουλωχτά και μέσα στην παρανομία.

Όσες φορές κι αν με ρώτησε πόσα κιλά είμαι, απάντηση δεν έλαβε και του υποσχέθηκα πως θα του απαντήσω μόλις τα κιλά μου γίνουν ίσα με τα χρόνια μου....

Έτσι σε καμιά τριανταριά χρόνια ίσως να πάρει απάντηση.

Μετά απ' αυτό συνήθως προσπαθούσε να μαντέψει και ρώταγε:

-65;

-Όχι, του απαντούσα εγώ.

-70;

-Όχι,  για βουβάλι με πέρασες Χριστιανέ μου;

Εκείνος  σταμάταγε συνήθως  να ρωτάει, προφανώς για να μην με πληγώσει.

Εγώ πάλι έτσι έριχνα στάχτη στα μάτια του και τον άφηνα να υποψιάζεται πως είμαι κάτι παραπάνω από 65.... αλλά σίγουρα όχι 70.

Γιατί πως να πεις σ' έναν άντρα που σε παντρεύτηκε 49 κιλά ότι αν συνεχίσεις έτσι σε λίγα χρόνια θα τα έχεις διπλασιάσει;
Ήξερα πάντα πως δεν είχε πρόβλημα εκείνος με τα δικά μου κιλά, όμως αυτό δεν με έκανε να νιώθω καλύτερα. Ο αυστηρός κριτής στο θέμα αυτό ήμουν πάντοτε εγώ η ίδια.

Κι ενώ κράταγα το μυστικό μου επτασφράγιστο για να το πάρω μαζί μου στον τάφο μου και να μην το αποκαλύψω ούτε στον Άγιο Πέτρο μπροστά απ' την είσοδο του Παραδείσου, έρχεται η στιγμή που κάποιο πρόβλημα στη μέση μου με αναγκάζει να κάνω μαγνητική τομογραφία.

Με σοβαρό πρόβλημα κλειστοφοβίας  εγώ, καθώς καταλαβαίνεις χρειαζόμουν ψυχολογική υποστήριξη για να μπω σε μαγνητικό τομογράφο, και αυτήν ανέλαβε να μου την προσφέρει ο άντρας μου, συνοδεύοντάς με.

Όλα καλά ως την ώρα που φτάσαμε στην κοπέλα που παίρνει το ιατρικό ιστορικό.

Αφού της εξηγώ το πρόβλημα της κλειστοφοβίας μου, εκείνη με καθησυχάζει, μου δίνει ένα χαπάκι ηρεμιστικό και αρχίζει τις ερωτήσεις... μέχρι που φτάνει  στην οδυνηρότερη όλων των ερωτήσεων ever.

"Πόσα κιλά είστε;"

Την ώρα εκείνη εγώ βρισκόμουν μπροστά της και ο άντρας μου ακριβώς  πίσω μου....

Τι να κάνω η δόλια γυναίκα που αιφνιδιάστηκα;

Τι ρωτάς κοπέλα μου; Σαράβαλο είναι ο τομογράφος σου και φοβάσαι μην σπάσει; σκέφτηκα εκνευρισμένη. Μη σου πω πως αντί για απάντηση μου ήρθε να της δώσω μια μπουνιά!!!

Και τώρα τι απαντάνε;

Να της πω "Μην είσαι αδιάκριτη."; θα με περάσει για βλαμμένη ή επιεικώς για εριστική (κι εδώ δεν ήρθα για να τσακωθώ).
Να της πω ότι αυτή την απάντηση μόνο ιδιαιτέρως μπορώ να  την δώσω στον ίδιο το γιατρό και μόνο εφόσον έχει σχέση με το πρόβλημά μου; Σίγουρα θα γίνω ρεζίλι αν της απαντήσω έτσι.

Να απαντήσω κι όποιον πάρει ο χάρος;

Τολμάω να απαντήσω χωρίς ήχο. Κούναγα τα χείλη μου αλλά χωρίς να βγάζω φωνή, ελπίζοντας πως η κοπέλα θα διάβαζε τα χείλη μου αλλά...

- Δεν σας άκουσα κυρία μου, μου λέει εκνευρισμένη.

Κρύος ιδρώτας με έλουσε, κοκκίνισα, ίδρωσα, συνειδητοποίησα ότι το ηρεμιστικό που μου είχε δώσει δεν με είχε πιάσει καθόλου και ψέλισα το επτασφράγιστο νούμερο όσο πιο χαμηλόφωνα γινόταν.... κρύβοντας 5 κιλάκια. Τι αξία έχουν 5 κιλάκια μέσα στο σύνολο; Ωστόσο έχει διαφορά  το πως ακούγεται το 60 έναντι 65, το 70 έναντι του 75, το 80 έναντι του 85....
Ήθελα να 'ξερα τι κατάλαβε η κοπέλα που με ξεμπρόστιασε.

Μου ερχόταν να κλάψω ή  να βάλω τα γέλια από τα νεύρα μου.
Κατάφερα να περισώσω με ψέμα μόνο 5 κιλά. Αποκαλύφθηκε στον άντρα μου  ο επτασφράγιστος αριθμός που με κάνει να ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί δεν είναι εγκρατής, ένιωσα μια τεράστια ταπείνωση αλλά είπα στον εαυτό μου... "Ψυχραιμία Φλώρα. Μην το συζητήσεις καθόλου. Κάνε την ταραγμένη εξ αιτίας της  κλειστοφοβίας σου. Δεν ξέρεις μπορεί τελικά και να μην το άκουσε ή να σε λυπηθεί και από λεπτότητα να μην το συζητήσει ποτέ."

Όχι ότι δεν ήμουν ταραγμένη απ' την κλειστοφοβία, αλλά η ταραχή που έπαθα την ώρα που αποκάλυψα το μυστικό μου ήταν απείρως μεγαλύτερη από εκείνη της κλειστοφοβίας.

Μόλις τελείωσαν οι ερωτήσεις, τις οποίες απαντούσα εντελώς μηχανικά μετά απ' αυτό και δεν θυμάμαι καν ποιες ήταν, η κοπέλα μας οδήγησε  σ' ένα σαλονάκι να περιμένουμε ως την ώρα της εξέτασης.

Εκεί επικράτησε σιγή ιχθύος.... Ούτε ο άντρας μου είπε τίποτε, ούτε εγώ.

Η ησυχία αυτή  δεν μου άρεσε καθόλου!!!

Τελικά την μαγνητική τομογραφία  δεν  μπόρεσα να την κάνω λόγω κλειστοφοβίας και γυρίσαμε στο σπίτι. 
Το φύσαγα και δεν κρύωνε. Και δουλειά δεν έγινε και ρεζιλεύτηκα.

Μέσα στο αυτοκίνητο δεν έγινε καμία συζήτηση  με θέμα την μεγάλη αποκάλυψη.

Tο μεσημέρι όμως, καθώς  τρώγαμε μαζί με τα παιδιά, μου τη φύλαγε ο κύριος και είπε γελώντας και με μια ικανοποίηση στο πρόσωπο που δεν περιγράφεται!!!

"Παιδιά, σήμερα έμαθα και τα κιλά της μάνας σας!!!" 

"Νομίζεις!!!", του απάντησα με το πιο snob ύφος που διαθέτω  και σηκώθηκα απαξιωτικά  απ' το τραπέζι.

Περιττό να σας περιγράψω πρώτον τι καζούρα ακολούθησε από εκείνον αλλά και τα παιδιά  όχι για τον αριθμό των κιλών μου, αλλά για την αποκάλυψη του μυστικού μου και δεύτερον πόσο αμήχανα ένιωθα εγώ.

Η μόνη λύση είναι να αδυνατίσω, αφενός γιατί το θέλω πολύ και αφετέρου για να θολώσω πάλι τα νερά.

Α!!! και κάτι άλλο. Τελικά μήπως στο ιατρικό απόρρητο πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και το βάρος του ασθενούς;

                                    Και μην ξεχνάτε ότι

το 8ο παιχνίδι  του 2ου κύκλου

"ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ "

ξεκίνησε και περιμένει τις συμμετοχές σας.

Πληροφορίες αναλυτικές

σε σχέση με το παιχνίδι μας

θα βρείτε εδώ.

"Πράσινη επανάσταση στην Κρήτη ενάντια στα χημικά της Συρίας"

Από τις 6 Γενάρη, όπου κι έγινε η πρώτη δημοσίευση στα χρονικά για το ζήτημα, στα Χανιώτικα Νέα μέσω ενός τοπικού δημοσιογράφου, ο οποίος από πείσμα κράτησε το θέμα ζωντανό στις καρδιές μας, ο τοπικός Κρητικός τύπος ασχολείται καθημερινά με την Πράσινη Επανάσταση των Κρητών ενάντια στην υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.

Από τις 6 Γενάρη έως σήμερα, οι Κρήτες κι ο Κρητικός Τύπος, μέσα από μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις χιλιάδων Κρητών, βροντοφωνάζουν καθημερινά το «Όχι».

Από τη Σούδα (9/3) και το ιστορικό Αρκάδι (23/3) έως την εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), δήμαρχοι, πολίτες, πανεπιστημιακοί, δικηγορικοί κι οδοντιατρικοί σύλλογοι, ψαράδες, φοιτητές, μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας, εκπαιδευτικοί, κι αγανακτισμένοι παπάδες ξεσηκώθηκαν ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, Ρωσία και του διεθνούς Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW).

Μέλη της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου», από το περήφανο νησί της Κρήτης, καταγγέλλουν πως δεν υπάρχει καμία επίσημη πληροφόρηση, από την κυβέρνηση ή κάποιον άλλο οργανισμό, για το πότε ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η υδρόλυση και κάτω από ποιες συνθήκες.

Μέλη της κίνησης από ολόκληρη την Κρήτη, ανάμεσά τους και πανεπιστημιακοί καθηγητές, όπως ο κος Γιδαράκος και κος Πισσίας, από το Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο Κρήτης αντίστοιχα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας πως έχει απαγορευθεί κάθε παρακολούθηση από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, ή τηλεμετρική αναμετάδοση της διαδικασίας κι αυτό εγείρει σημαντικά ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα.

Πανικός φωλιάζει στις ψυχές όλων των Κρητών καθώς, σύμφωνα με νομικούς εκπροσώπους της κίνησης πολιτών, οι Αμερικανοί έχουν φροντίσει ώστε σε περίπτωση ατυχήματος, κατά τη διάρκεια της υδρόλυσης ή μεταφοράς των αποβλήτων, να μη φέρει νομικές κι οικονομικές ευθύνες το αμερικανικό πλοίο του πολεμικού ναυτικού το οποίο έχει αναλάβει την εξουδετέρωση και κατ’επέκταση οι Η.Π.Α.

Ο Γιώργος Σμπώκος, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης σε θέματα Δικαίου Περιβάλλοντος, αναφέρει πως «υπάρχει νομικό κενό για τα χημικά της Συρίας». Τι γίνεται όμως στην υπόλοιπη Ελλάδα;

Την ίδια ώρα που χιλιάδες Κρήτες παραβρέθηκαν στην εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), περισσότεροι από 500 Κρήτες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα και εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις αντεθνικές κι εγκληματικές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κανένα Αθηνοκεντρικό κανάλι δεν ασχολήθηκε με τη συγκέντρωση αυτή. Μόνοι οι δημοσιογράφοι ήδη ασχολήθηκαν με το θέμα αποδεικνύουν έμπρακτα ότι δε χρηματίζονται. Ποιοι είναι όμως αυτοί που χρηματίζονται και δεν μιλούν; Τι συμβαίνει με τους επιστήμονες;

Ο τύπος γενικότερα στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα. Πώς θα γινόταν άλλωστε να ασχοληθούν με σημαντικά ζητήματα, όπως το ζήτημα της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ιδιωτικοποίηση των παραλιών της χώρας μας κι άλλα πράσινα ζητήματα, τα οποία έχουν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο, εν’όψει των επικείμενων εκλογών; Οι πολίτες φοβούνται ότι πολλά μέλη θ’αποχωρίσουν από τις κινητοποιήσεις με την πάροδο των εκλογών, καθώς από τον χώρο της πολιτικής τους προσέγγισαν στην προσπάθειά τους να εξαργυρώσουν ψήφους.

«Μας λένε να σιωπούμε και να μην αντιδρούμε», αναφέρει χαρακτηριστικά η Ευγενία Τσατσάκη, μέλος της κίνησης πολιτών στο συντονιστικό Ηρακλείου, για τους κυβερνητικούς εκπροσώπους και τα Υπουργεία. «Δεν έχει γίνει καμία μελέτη περιβαλλοντικών ρίσκων κι επιπτώσεων», συμπληρώνει με απογοήτευση, δηλώνοντας πως «δεν υπάρχει διαφάνεια στην ενημέρωση τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο κι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτός Κρήτης».

Σε δήλωσή του σε ομογενειακή εφημερίδα ήδη από τον Ιανουάριο, ο κος Αντώνης Τσουρδαλάκης από τη Μελβούρνη, πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών, εξέφρασε την «αντίθεση κι αγανάκτησή του για την προτεινόμενη και μυστικά σχεδιαζόμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στον θαλάσσιο χώρο δυτικά της Κρήτης» και καταδίκασε τις εγκληματικές, επικίνδυνες κι απαράδεκτες ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης. Όμως έκτοτε μειωμένες ήταν οι κινητοποιήσεις της Ομογένειας.

Την θανάσιμη κι εγκληματική αδιαφορία τόσο του ελληνόφωνου Τύπου όσο και της ελληνικής κυβέρνησης καταδικάζει επίσημα και η φοιτητική ομάδα Κοινωνικών Λειτουργών του πανεπιστημίου RMIT στην Μελβούρνη καθώς κι εκπρόσωποι της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου» εδώ στη Μελβούρνη.

Οι Κρήτες καλούν τους ομογενείς να συμπαρασταθούν έμπρακτα στις κινητοποιήσεις τους και να βοηθήσουν να μη γίνει σκουπιδότοπος αποβλήτων, πυρηνικών και χημικών η Μεσόγειος. Πρέπει να σπάσει επιτέλους ο κλοιός της σιωπής και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην υπόλοιπη χώρα και το εξωτερικό να δώσουν στο ζήτημα τη δέουσα σημασία που του αρμόζει.

Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, ήδη σε δελτίο τύπου από τις 6 Φεβρουαρίου, δηλώνει πως «η Ιεραρχία της Εκκλησίας Κρήτης διαμαρτύρεται έντονα για την έλλειψη υπεύθυνης ενημέρωσης όλων των πολιτών της χώρας μας, κυρίως δε των κατοίκων της Κρήτης, για το εν λόγω μεγάλο και σοβαρό θέμα, κι εκφράζει την έντονη αντίθεσή της για το θλιβερό αυτό γεγονός».

Σε ομιλία του στη Σούδα στις 9 Μαρτίου, ο παπά-Ανδρέας από τα Ανώγεια, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα λέγοντας πως «Από το Ακρωτήρι των Αγώνων υψώνουμε το λάβαρο της Παγκρήτιας Αντίστασης απέναντι στα σχέδια του χημικού θανάτου», και καλώντας τον Κρητικό λαό ν’απέχει από τις ευρωεκλογές, ακολουθώντας το παράδειγμα της ακριτικής Γαύδου.

Παρακινήστε άτομα που γνωρίζετε στον καλλιτεχνικό χώρο να ενώσουν τις φωνές τους μαζί μας. Ένας ολόκληρος λαός κατέβηκε στους δρόμους. Κανένας να μη μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, το οφείλουμε στα παιδιά μας.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι φωλιάζει στις ανυπότακτες καρδιές των Κρητών απανταχού γης: «Ήθελαν να μας βρουν ανοχύρωτους κι απροετοίμαστους. Μας βρήκαν όμως αποφασισμένους».

Κίνηση Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου - Μελβούρνη.

Σήμερα Δευτέρα 12/5/2014

θα βρείτε την ίδια ανάρτηση  σε πάρα πολλά blogs, 

ώστε οι φωνές μας  ενωμένες 

να φτάσουν ως τα πέρατα του κόσμου.

Και μην ξεχνάτε ότι
το 8ο παιχνίδι  του 2ου κύκλου
"ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ "
ξεκίνησε και περιμένει τις συμμετοχές σας.
Πληροφορίες αναλυτικές
σε σχέση με το παιχνίδι μας
θα βρείτε εδώ.

Χαρτο - πετσετο - θήκες με καλοκαιρινή διάθεση.

Το καλοκαιράκι κάθε μέρα ξεπροβάλει απ' την κρυψώνα του δειλά - δειλά

με όλο και περισσότερο ήλιο,

με το φως της μέρας να ξεκινάει πρωί - πρωί και να σβήνει αργά το απόγευμα, 

με τα ρούχα και τα σκεπάσματα να έχουν ελαφρύνει

και το δικό μου μυαλό να ταξιδεύει στο νησί. 

Μέχρι και μαγιώ βιάστηκα να αγοράσω η ξεμυαλισμένη!!!!

Όμως προβλήματα και οι υποχρεώσεις με προσγειώνουν

και μου θυμίζουν πως πρέπει να μαζέψω τα μυαλά μου

και να μείνω για αρκετό καιρό ακόμη στην Αθήνα.

Έπειτα, ας μπει το καλοκαίρι με το καλό

και  αν ο Θεός το επιτρέψει, 

θα έρθει και η ώρα του νησιού. 

Ως τότε όμως επιτρέψτε μου να κάνω τις προετοιμασίες μου 

και να ετοιμάσω τα δωράκια

που θα πάρουν φίλες μου,

που με περιμένουν εκεί. 

Με καλοκαιρινή λοιπόν διάθεση και χρώματα,

με βαμβακερή κλωστή και το βελονάκι στο  χέρι,

χαρτο - πετσετο - θήκες 

θα  είναι τα δωράκια του φετεινού καλοκαιριού που ετοιμάζω. 

Με μικρές παραλλαγές αλλά με τον ίδιο  τρόπο

έχω ήδη ετοιμάσει τρεις και πάω ολοταχώς για την τέταρτη.

Κανείς δεν ξέρει σε ποιον αριθμό θα σταματήσω,

αφού κάθε μέρα θυμάμαι και κάποια ακόμη φίλη 

για την οποία πρέπει να ετοιμάσω τη χαρτο - πετσετο - θήκη της.

Η κατασκευή τους είναι πολύ εύκολη

και πιστεύω πως θα μπορέσετε εύκολα να τις κατασκευάσετε,

αρκεί να ξέρετε τα απολύτως βασικά για πλέξιμο με το βελονάκι. 

Απαραίτητη προϋπόθεση για την κατασκευή τους

είναι να γνωρίζετε  το μέγεθος των χαρτοπετσετών 

για τις οποίες προορίζεται η χαρτο - πετσετο - θήκη, 

γιατί αυτές είναι που κρατάνε το πλεκτό στη θέση του. 

Θα μπορούσε βέβαια να κολλαριστεί  η κάθε χαρτο - πετσετο - θήκη

τοποθετώντας ένα πλαστικό κουτί εσωτερικά

για να την κρατάει στη θέση που πρέπει μέχρι να στεγνώσει,

αλλά εγώ δεν διαθέτω κατάλληλο σε μέγεθος κουτί

κι έτσι οι χαρτοπετσέτες θα αναλάβουν  να παίξουν το ρόλο αυτό.

Δείτε τις πρώτες τρεις σε χρώματα:

λευκό - τυρκουάζ

λευκό - κίτρινο
και

μπεζ - ροζ


Και μην ξεχνάτε ότι
το 8ο παιχνίδι  του 2ου κύκλου
"ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ "
ξεκίνησε και περιμένει τις συμμετοχές σας.
Πληροφορίες αναλυτικές
σε σχέση με το παιχνίδι μας
θα βρείτε εδώ.

Έναρξη 8ου παιχνιδιού (2ου κύκλου) "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ"

Σήμερα ξεκινάει 

το 8ο παιχνίδι μας (2ου κύκλου)

 " ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ"  

Μέχρι την Παρασκευή  30 Mαϊου

7 η ώρα το απόγευμα

θα μπορείτε να στέλνετε στο mail μου
flora27031960@gmail.com
τις ιστορίες σας που θα συμμετέχουν,

που και αυτή τη φορά θα είναι μόνο 20

για λόγους καλής διαχείρισης του παιχνιδιού

αλλά και για διευκόλυνση των βαθμολογητών.

Μόλις παραληφθεί και η 20η ιστορία 

θα δείτε στη δεξιά πλευρά της σελίδας μου πάνω - πάνω

ειδοποίηση για να μην συνεχίζετε να στέλνετε άλλες συμμετοχές.

Τις ιστορίες  που δεν θα προλάβετε να στείλετε για να διαγωνιστούν στο παιχνίδι

 θα μπορείτε να τις αναρτάτε στο δικό σας blog 

χωρίς να συμμετέχουν στο παιχνίδι. 

Για όσους δεν ξέρουν από το παρελθόν, μέσα από το παιχνίδι  αυτό θα αφήσουμε το μυαλό μας να τρέξει σε εικόνες και ιστορίες,  αληθινές ή μη, δημιουργώντας μικρά πεζά κειμενάκια, ιστορίες,  παραμύθια, ευθυμογραφήματα, σοβαρούς προβληματισμούς και ότι άλλο μας βγαίνει. 

Βέβαια ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος θα είναι και ο έμμετρος λόγος, στον οποίο πολλοί φίλοι μας έχουν ιδιαίτερο ταλέντο.

Οι ιστορίες θα βασίζονται σε πέντε λέξεις.

Οι  λέξεις  αυτές, δίνονται αυτή το φορά από την νικήτρια  του προηγούμενου παιχνιδιού ποιώ-Ελένη. Είμαι σίγουρη ότι μέσα απ΄αυτές και με τη βοήθεια της έμπνευσής σας, θα ξεπεταχτούν νέες ιστορίες άξιες συγχαρητηρίων.... 

Απολαύστε τις και προβληματιστείτε....

Στιγμή, Μάγισσα, Κύμα, Ευλογία, Ανέμελος 

Θα εκπλαγείτε σε πόσο διαφορετικά μονοπάτια τρέχει ο νους του καθενός παρόλο που κοινή συνισταμένη  των ιστοριών  είναι   πέντε κοινές λέξεις  για όλους τους συμμετέχοντες .

                  ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ  

Οι  5  προτεινόμενες  λέξεις  αναρτώνται  

παραμένουν αναρτημένες 

για χρονικό διάστημα  3   &  1/2 περίπου εβδομάδων 

 και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε οποιαδήποτε μορφή τους δηλαδή ονομαστική,  γενική, αιτιατική και  κλητική

και στους δύο αριθμούς (ενικό και πληθυντικό). 

Δεν επιτρέπεται να αλλάζουν μορφή σε υποκοριστικά 

  καθώς επίσης και να χρησιμοποιηθούν παράγωγα αυτών.

     Μέσα στο διάστημα αυτό, όσοι επιθυμούν να συμμετέχουν, 
 θα πρέπει  να στείλουν  τη δική τους ιστορία  στο  mail μου,

που αναφέρεται παραπάνω.

Το κείμενό σας θα πρέπει να είναι γραμμένο σε word

και συνημμένο στο μήνυμά σας 

όχι όμως απευθείας γραμμένο σαν μήνυμα το ίδιο. 

Αυτό θα διευκόλυνε αφάνταστα στην ομοιόμορφη εικόνα 

που πρέπει να έχουν στην τελική ανάρτηση τα κείμενα.   

Το κείμενο πρέπει να έχει τίτλο.  

 Μέσα στα κείμενα  καλό θα ήταν οι πέντε λέξεις να είναι γραμμένες με κόκκινο χρώμα για να εντοπίζονται εύκολα απ’ όλους,
 όχι όμως υπογραμμισμένες ή τονισμένες με bold ή εξωτερικό περίβλημα .
Η γραμματοσειρά, που θα γράφονται τα κείμενα, προτιμώ να είναι Georgia, 

 το μέγεθος των γραμμάτων 14, και το διάστημα ανάμεσα στις σειρές μονό.
 Τα κείμενα  ας φροντίσουμε να είναι μικρά περίπου 400 λέξεις. 

Δεν θα γίνονται δεκτά κείμενα που υπερβαίνουν τις 500 λέξεις. 

(Εάν γράφετε σε word,
 η καταμέτρηση των λέξεων δεν θα σας κουράσει 
επειδή γίνεται αυτόματα
 και εμφανίζεται στο κάτω αριστερό μέρος της οθόνης). 

Η απόφαση αυτή λήφθηκε μετά από πολλά παράπονα φίλων
 που ζητούν γενικότερα ο όγκος των κειμένων να είναι μικρός,
 για να διαβάζονται ευκολότερα 
και για να έχουν την ίδια βαθμολογική αντιμετώπιση.

   Και αυτή τη φορά θα μπορείτε να στείλετε μόνο μία συμμετοχή.

 Και αυτός ο όρος προέκυψε  εξ αιτίας του μεγάλου όγκου που συσσωρεύεται

και καθιστά δύσκολη την ανάγνωση και αξιολόγηση πολλών ιστοριών.

Ωστόσο, αν έχετε έμπνευση για περισσότερες από μία ιστορίες, 

μπορείτε να στείλετε μία σαν συμμετοχή σας εδώ

και να δημοσιεύσετε τη δεύτερη ή τρίτη στο δικό σας blog.

   

 Την επόμενη της ημερομηνίας λήξης  του παιχνιδιού μας,

 οι   ιστορίες   σας  θα  αναρτώνται  από  εμένα  σε  κοινή  θέα, 

ανώνυμες και αριθμημένες, σύμφωνα με τη σειρά αποστολής τους  με mail.

ΠΩΣ  ΘΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ  ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ – ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Κάθε επισκέπτης του blog, ανεξάρτητα αν συμμετέχει  ή όχι στο παιχνίδι, θα έχει δικαίωμα να βαθμολογήσει τρεις (3) ιστορίες – παραμύθια με τους βαθμούς 3 , 2  και 1. 
Ο βαθμός 3 θα δίνεται στην καλύτερη, κατά την άποψή σας ιστορία, 

ο βαθμός 2 στην επόμενη της προτίμησής σας  

και ο βαθμός 1 στην τρίτη κατά σειρά προτίμησής  σας.

Είναι υποχρεωτική η ψήφιση τριών (3) ιστοριών με 3, 2 και 1  και όχι προαιρετική, γιατί έτσι υπάρχει κάποια σχετική προστασία από άδικη βαθμολόγηση.

 Ο χρόνος που δίνεται απ’ την στιγμή της ανάρτησης των ιστοριών – παραμυθιών,   για να βαθμολογήσετε, θα είναι μία (1) εβδομάδα, για τη λήξη της οποίας θα σας ενημερώσω με ανάρτηση στα δεξιά του blog μου.

  Στο τέλος της διαδικασίας θα αθροίζονται οι βαθμολογίες και θα ανακηρύσσεται πανηγυρικά  ο νικητής.

Σας εύχομαι ολόψυχα

                                                         KAΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ